Dat de wetswijziging noodzakelijk is, blijkt uit de vele meldingen over passend onderwijs die Ieder(in) en het Nationale Zorgnummer ontvangen. Hieronder het verhaal van Diana. Haar dochter heeft een beperking die ervoor zorgt dat ze weinig energie heeft. Het voorbeeld van Diana en haar dochter laat zien wat er mis kan gaan als er geen goed en gelijkwaardig overleg is tussen ouders en school.
Goede samenwerking met de basisschool
In groep vier kreeg ik door dat mijn dochter moeilijk leerde. School bleek enorm vermoeiend voor haar. De school vond dat er niets aan de hand was en wees mijn vermoedens van de hand, maar uit onderzoeken bleek dat de overgang naar speciaal onderwijs noodzakelijk was vanwege haar beperking. De speciale school had oog voor wat mijn dochter nodig had. Door goede afspraken lukte het mijn dochter 22 uur per week naar school te gaan. Ze kreeg bovendien meer tijd om haar basisschool af te ronden.
Overstap naar het voortgezet onderwijs
Na overleg met haar psycholoog en de school besloten we mijn dochter naar het reguliere VMBO te laten gaan. Ik heb vooraf uiteraard gesproken met de school die we voor ogen hadden. De teamleider verzekerde me dat mijn dochter welkom was. Het liep helaas anders. Mijn dochter kreeg een aangepast rooster maar verder is er geen enkel plan opgesteld. De school anticipeerde niet op haar afwezigheid, terwijl ik vooraf duidelijk heb gemaakt wat de beperking van mijn dochter inhield.
Conflict en intimidatie
Ik heb ervoor moeten knokken om extra begeleiding voor elkaar te krijgen en pas na een hoog oplopend conflict met de teamleider, lukte het mij om haar in het tweede jaar in een klas met leerwegondersteunend onderwijs te krijgen. De teamleider wilde haar liever van school hebben. Dit ging zo ver dat hij mij op verschillende manieren intimideerde. Hij deed dit zelfs in het bijzijn van een onderwijsconsulent die ik, ondanks hevig protest van de teamleider, had ingeschakeld.
‚ Alsof ze zich aanstelt!
Er was meer nodig dan alleen leerwegondersteunend onderwijs en een aangepast rooster. In een overleg met de school, waar ook mijn dochters arts en psycholoog betrokken waren, zei haar mentor ijskoud dat mijn dochter, heus niet de enige leerling op deze school is. Dit heeft mij en mijn dochter enorm gekwetst. Alsof ze zich aanstelt! Ze werd als lastig ervaren, terwijl er nog lang niet genoeg was gedaan om haar de mogelijkheid te geven te slagen op deze school.
Eindexamen
Het enige lichtpuntje in dit alles was de trajectbegeleider die na dit gesprek werd toegewezen. Hij overlegde ten minste met ons en wist enige orde aan te brengen. Zo zorgde hij bijvoorbeeld dat ze toetsen gestructureerd kon inhalen en hij probeerde tegendraadse leraren te overtuigen van de noodzakelijkheid van aanpassingen voor kinderen met een beperking. Ze heeft ondanks al haar inspanningen twee vakken moeten laten vallen. De vakken waarvoor ze examen deed, heeft ze wel gehaald.
Onbegrip van leerlingen en docenten
Dat haar beperking niet zichtbaar is, zorgde voor veel onbegrip. Zowel bij leerlingen als docenten. Ze ging van de zenuwen met een hevig bonzend hart naar school. Haar gezondheid is tijdens de vier jaar VMBO door overvraging flink achteruit gegaan. Haar zelfbeeld is ook erg beschadigd. Het voelt voor haar alsof ze heeft gefaald, terwijl ze juist ontzettend veel doorzettingsvermogen heeft getoond!
Ik wil hiermee graag aandacht vragen voor de vele leerlingen met een beperking. Onderwijs is passend als een kind op eigen niveau, in eigen tempo en in een niet belastende omgeving kan leren. Ouders weten als geen ander wat hun kind kan en nodig heeft. Daarom is het zo ontzettend belangrijk om ze erbij te betrekken.
Vorige maand stuurden Ieder(in) en Ouders & Onderwijs hun aanbevelingen voor de wetswijziging naar de Tweede Kamer. Meer daarover leest u hier.