De patiënten- en cliëntenorganisaties vinden dat de wet op een aantal punten moet worden aangepast. Ook wijzen zij erop dat het traject om de langdurige zorg te hervormen, waar de nieuwe wet deel van uitmaakt, een onrealistische planning heeft. Men wil te veel en men wil het te snel, oordelen de belangenorganisaties.
Gebrek aan aansluiting Wmo
Eén van de zorgen die de organisaties voorzien, is de gebrekkige aansluiting tussen de LIZ en de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). In het voorstel dat VWS nu doet, wordt gesteld dat wie gebruik maakt van de WMO geen gebruik kan maken van de LIZ en andersom.
Dat kan een probleem zijn voor bijvoorbeeld een oudere die nog zelfstandig kan wonen, mits hij een passende woonruimte heeft en er zorg dichtbij is. Heeft de gemeente die passende woning niet beschikbaar of kan de gemeenten de zorg dichtbij niet realiseren, dan kan de oudere niet zelfstandig wonen. Deze oudere heeft hij geen toegang meer tot de LIZ vanwege de criteria die voor hem zijn gesteld: thuis wonen is mogelijk in een passend huis en zorg in de buurt.
Dat geldt ook voor jongeren die juist graag zelfstandig willen wonen, maar voor wie geen geschikte (sociale) woning voorhanden is. Of voor iemand met een persoonsgebonden budget (pgb) die een indicatie heeft voor de LIZ, maar ervoor kiest om met zijn pgb en woningaanpassingen thuis te blijven wonen. Hij kan dan geen beroep doen op de Wmo voor een woningaanpassing en kan dus niet meer thuis blijven wonen.
Geen toegang
Ook vinden de belangenorganisaties het essentieel dat cliënten bij de indicatiestelling onafhankelijke ondersteuning kunnen krijgen. Mensen die vragen of klachten hebben over de indicatie moeten terecht kunnen bij één loket. Ook moet er de mogelijkheid zijn voor bezwaar en beroep.
Verder vinden de organisaties het niet juist dat mensen met GGZ-problematiek niet onder de LIZ komen te vallen. De LIZ geeft ook geen toegang voor jongvolwassenen vanaf 18 jaar met een lichte verstandelijke beperking omdat zij geen levenslange behoefte aan zorg zouden hebben. Maar dat is een misvatting. Net als bij de GGZ zijn er mensen die licht verstandelijk gehandicapt zijn, en die te maken hebben met een blijvende behoefte aan zorg die overeenkomt met de intensiteit aan zorg die anderen wel toegang geven tot de LIZ.
Zorgzwaarteklassen
Het zorgkantoor bepaalt straks de zorgzwaarte terwijl het CIZ alleen nog bepaalt of iemand wel of geen toegang heeft tot de zorg. Tot slot staan de cliëntenorganisaties stil bij de keuze om in plaats van Zorg Zwaartepakketten (ZZP’s) over te gaan op de indeling van drie zorgzwaarteklassen: licht, middel en zwaar. Maar veel is nog onduidelijk.
Bijvoorbeeld hoe dit gaat werken voor mensen met verschillende beperkingen, zoals een combinatie van een verstandelijke en een zintuigelijke beperking. Komen er zwaarteklassen per categorie? Of kunnen zij de beperkingen optellen en leidt dat dan tot een zwaardere categorie? En wie bepaalt wie waarvoor in aanmerking komt?
Budget
De toewijzing moet gebeuren op basis van het Zorgleefplan dat de zorgaanbieder opstelt samen met de patiënt. Hierin zullen ze de zorg zo ruim mogelijk bemeten zodat de patiënt voldoende zorg krijgt. Maar het zorgkantoor moet er een budget aan koppelen. En het zorgkantoor is erbij gebaat dat dat budget zo laag mogelijk is, omdat anders het regiobudget te snel op is.
Dat lost het probleem dat nu ook al bestaat niet op, namelijk dat er te veel indicaties worden afgegeven waardoor het regiobudget niet toereikend is. Er moet juist een oplossing komen die waarborgt dat de benodigde zorg in elk geval betaalbaar is, vinden belangenorganisaties NPCF, Per Saldo, Platform GGZ, CSO, Platform VG en de CG-Raad.
Hieronder vindt u de gezamenlijke brief.
30_20130925_Onze_gezamenlijke_reactie_op_nieuwe_Wet_Langdurige_Intensieve_Zorg-1.pdf – PDF (221 KB)