Al in de jaren ’80 namen mensen met een verstandelijke beperking het initiatief om een eigen belangenvereniging op te gaan zetten: de vereniging ‘Onderling Sterk’. Ze wilden voor zichzelf spreken in plaats van dat er voor hen gesproken werd. Ze wilden zelf hun leven kunnen bepalen en volwaardig mee kunnen doen in de samenleving.
In 1992 ontstond er een werkgroep om een landelijke belangenvereniging dóór en vóór mensen met een verstandelijke beperking op te zetten. De huidige directeur van de LFB, Conny Kooijman, zat ook in die werkgroep. De werkgroep kreeg hulp van de ouderverenigingen.
Officieel opgericht
Na drie jaar voorbereiden was het zover. Op 21 juni 1995 is de Landelijke Federatie Belangenverenigingen Onderling Sterk (LFB Onderling Sterk) officieel opgericht. In die 25 jaar is de LFB gegroeid van een kleine organisatie met twee bureaumedewerkers en een coach, naar een grote organisatie met verspreid over het land meer dan 100 medewerkers die dagelijks actief zijn in de versterking en vertegenwoordiging van mensen met een verstandelijke beperking. Het ‘dóór en vóór’ principe is daarin leidend. Niets over ons, zonder ons. En sterk ervaring.
Jubileumweek
De LFB wilde het 25 jarig jubileum groots vieren met een jubileumcongres. Helaas gooit de coronacrisis roet in het eten. Toch viert de LFB deze week feest. De jubileumweek opende gisteren met een online-ontmoeting voor de medewerkers van de LFB. Later in de week is er nog een pubquiz en een voorstelling.
Trots en nog niet klaar
Samenwerken met andere organisaties is voor de LFB erg belangrijk, laat Conny Kooijman weten in een uitnodiging aan medewerkers en relaties. We ervaren dagelijks dat we SAMEN sterker staan dan alleen, schrijft ze.
Conny bedankt daarom iedereen voor de fijne samenwerking de afgelopen jaren. “We mogen trots zijn op wat we samen bereikt hebben”, voegt ze daaraan toe. “Ons werk is nog niet klaar. Veel mensen met een verstandelijke beperking ervaren nog steeds dat er voor hen gedacht, gesproken en bepaald wordt. En dat ze maar beperkt zeggenschap hebben over hun eigen leven. Wij gaan dus nog even door met ons werk.”